Johannes A. Leonard

เนื้อเรื่อง

“ก็ดี”
(Johannes A. Leonard)

____________________________________

บท : คนบาป

สัญลักษณ์สัตว์ : เสือ

บาปที่หนักที่เคยกระทำ : 

     อยู่เบื้องหลังการตายของเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลาย บีบคั้นด้วยคำพูดและสถานการณ์จนเหยื่อฆ่าตัวตาย

     เหยื่อนั้นเป็นผู้หญิงน่ารังเกียจในสายตาโจฮาน แต่นั่นไม่เคยเกี่ยวกับเขาจนกระทั่งหล่อนรักไม่สมหวังกับเพื่อนของเขา และปล่อยข่าวลือว่าโจฮานเป็นพวกรักร่วมเพศกับเพื่อนสนิทตัวเอง ทำให้เพื่อนสนิทของเขาตีตัวห่าง โดนรังเกียจ (ปัจจุบันสามารถกู้กลับมาได้ 70% จากเพื่อนกลุ่มเดิมทั้งหมด) เรื่องนี้บานปลายจนไปถึงหูคุณพ่อของเขาเข้าทำให้เขาโดนตบจนหน้าชา เดิมทีพ่อแม่ก็รังเกียจเขามากพออยู่แล้ว ยังมีไอ้เรื่องปัญญาอ่อนนี่ทำให้ชีวิตเขาย่อยยับลงไปกว่าเดิมอีกและนั่นเป็นต้นเหตุ

     โจฮานเริ่มสะกดรอยตามหล่อน (สามเดือนเต็ม) รู้ทุกความเป็นอยู่ คนที่หล่อนคบหา คนที่หล่อนหลอกใช้ คนที่เกลียดหล่อน คนที่หล่อนเกลียด ข่าวลือ ฯลฯ  โจฮานเริ่มปล่อยภาพหลุดของหล่อน ตอนเข้าโรงแรมกับชายวัยทำงานพร้อมปล่อยข่าวว่าหล่อนท้อง (ซึ่งหล่อนอ้างว่าภาพถ่ายนั้นมันเมื่อหลายเดือนมาแล้ว ยิ่งทำให้คนโยงว่าหล่อนท้องมาหลายเดือนแล้ว) สับเปลี่ยนอาหารทำให้หล่อนมีอาการอาหารเป็นพิษ ผสมยาเลื่อนประจำเดือนให้หล่อนกินไม่ขาดสักวัน เข้าไปมีส่วนรู้เห็นกับกลุ่มก้อนคนที่เกลียดเธอ คนที่เธอหลอกใช้ เพื่อให้แคลงใจจนเกิดเป็นความโกรธ ทำให้สังคมรอบข้างรุมด่าเธออย่างหนัก และเธอไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใดๆ นานเกือบเดือนจนกระทั่งเลิกมาโรงเรียน จากนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังเธอไม่มาโรงเรียนภาพหลุดทุกอย่างก็ซาๆ ไป (ตราบใดที่เธอยังมาโรงเรียนเขาก็จะกระจายทุกวัน ทุกข่าวที่รวบรวมมาตลอด 3 เดือนมีมากพอเหลือเฟือเลยทีเดียว) 

     โจฮานไปหาเธอที่อพาร์ตเม้นต์พร้อมไม้ตายสุดท้ายที่จะทำให้เธออยู่ในสังคมนี้ไม่ได้อีกต่อไป นั่นคือคลิปที่เธอมีเพศสัมพันธ์กับอาจารย์คนหนึ่งในโรงเรียนนั่นเอง โจฮานเผยธาตุแท้ของตัวเองออกมา เธอค้านหัวชนฝาว่าเธอเป็นประจำเดือนแล้ว เธอไม่ได้ท้อง และเธอจะเอาประจำเดือนนี้ไปให้คนอื่นๆ ดู 

      "อย่าโง่ไปหน่อยเลย นี่ก็สี่เดือนแล้วนะเรื่องลูกของเธอ ถ้าขืนถ่ายเลือดพรรค์นั้นไปก็รังแต่จะหาเรื่องใส่ตัวเปล่าๆ" — "จากนังแพศยา จะกลายเป็นนังฆาตกรเอานะ"

     เธอจนปัญญาด้วยสมองอันน้อยนิด ถ้าเธอเลือกจะแฉ เธอจะถูกปล่อยคลิปฉาว ทั้งชื่อและที่อยู่ของเธอจะถูกเผยแพร่ออกไป เธอทำอะไรไม่ถูกอีกต่อไป ด้วยความที่เธอไม่มีพ่อแม่และอาศัยอยู่ตัวคนเดียว นั่นยิ่งง่ายต่อการปั่นหัวขึ้นหลายเท่า รวมถึงผู้ชายที่เธอพอจะพึ่งได้ ก็ได้รับไวรัสข่าวลือจากเขาเป็นที่เรียบร้อยหมดแล้ว ช่างเป็นชัยชนะที่หอมหวานเหลือเกิน  "กลับไปที่โรงเรียนแล้วบอกลาเพื่อนๆ ซะสิ" — "แล้วฉันจะรอพบเธอ ที่โรงเรียน"

     หลังจากนั้นเธอกลับมาโรงเรียนอีกครั้งในสภาพกึ่งซอมบี้ แล้วกระโดดตึกเรียนต่อหน้าเพื่อนทุกคน โดยมีโจฮานยืนพอใจกับผลงานชิ้นโบว์แดงที่เขาทุ่มทุนรอมาเนิ่นนาน

ชื่อ :  โจฮานเนส อเล็กซานเดียร์ เลโอนาร์ด (Johannes A. Leonard)

ชื่อเรียก : โจ, ฮาน, โจฮาน

กรุ๊ปเลือด :  AB

อายุ :      24     ปี           *เปลี่ยนอายุนะครับ เปลี่ยนอิมแล้วฟิลมันแก่*

เพศ :      ชาย

รูปร่างหน้าตาพอสังเขป :

     รูปร่างผอม ไม่สูงมากมัก (174 cm) ผิวขาวตามประสาคนไม่ออกแดด เรือนผมสีดำธรรมชาติ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน (เป็นคนตาดุ แต่เจ้าตัวมักยิ้มบ่อยถึงแม้จะเป็นคนนิ่งๆ)

ตำหนิ : -

ลักษณะเด่น : -

การแต่งตัว : 

     ฮู้ดสีดำแบบสวม (ใส่เสื้อยืดสีขาวข้างใน) กางเกงเดฟขาเต่อ รองเท้า Converse สีขาว Original ธรรมดา

อุปลักนิสัย : 

     ชอบทำหน้านิ่ง ดูหยิ่งและน่ากลัว แต่มีนิสัยชอบยิ้ม (จึงพอหักล้างภาพลักษณ์นั้นได้บ้าง - เป็นการยิ้มตามมารยาท) เป็นมิตรกับทุกคน มักแสดงออกในด้านที่คนอื่นพึงพอใจ แต่ตรงข้ามกับสิ่งที่เป็น พยายามไม่ทำตัวเด่น เป็นคน เห็นแก่ตัว (โดยคนอื่นไม่รู้) ทุกการกระทำ การเข้าหามีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ มีภาพลักษณ์พึ่งพาได้ ดูน่าไว้วางใจ และน่าเชื่อใจ (แต่ความจริงเป็นนิเสธทั้งหมด) เป็นผู้ฟังที่ดี  ชอบคิดคนเดียว แต่ "เหมือนจะ" ทำคนเดียว (มักใช้ประโยชน์จากคนอื่นด้วยการไปพูดให้ระแคะระคาย เพื่อให้คนพวกนั้นไปทำส่วนนั้นๆ แทน) มักเน้นทำมากกว่าพูด เลยเป็นคนเงียบๆ ชวนคุยก็พูด

 ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปล่อยคนอื่นมายุ่งเรื่องของเรามากเกินไป  — โจฮาน

     ไม่ชอบที่จะขัดแย้งกับใคร หากมีความเห็นขัดแย้งกันถ้าไม่เสียประโยชน์ส่วนตัวจะไม่คัดค้านอะไร (ถ้าเสียจะพูดอย่างตรงไปตรงมา และโน้มน้าวให้มาทางของตัวเอง) ถ้าไม่พอใจจะแสดงออกทางแววตา สีหน้าจะนิ่งเกินกว่าปกติ มีอาวุธเป็นสายตาและคำพูด สามารถกดดันคนด้วยการมอง การพูด ถ้ามีคนมาสร้างความเดือดร้อนให้ตัวเองพร้อมจะทำทุกวิถีทางเมื่อจำกัดออกไป โดยรวมคือเป็นคนนิ่งๆ ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย รักตัวเอง > ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นคนเด็ดขาดในคำพูดของตัวเอง 

**มักแสดงออกในด้านที่คนอื่นพึงพอใจ แต่ตรงข้ามกับสิ่งที่เป็น 

     ด้วยความที่ไม่ชอบทำตัวเด่น แน่นอนว่าจะไม่ใช่แกนนำ ถ้าความคิดตัวนำขัดกับที่เขาคิด เขาก็จะเออออไป แต่ลับหลัง หรือปลอดตัวนำไปแล้ว เขาจะทำตามความคิด, วิธีการของตัวเอง

ความสามารถ : ใช้สมองได้เต็มประสิทธิภาพ, สังเกต, จิตวิทยา, โน้มน้าวชักนำ

 ประวัติ :   

     นักเรียนจบใหม่ ที่กำลังจะศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยเฉพาะทางด้านวิศวกรรมศาสตร์โลจิสติก โตมาในครอบครัวที่หันหลังให้กัน เกิดจากการแต่งงานทางธุรกิจ สภาพแวดล้อมปลาใหญ่กินปลาเล็ก คนอ่อนแออยู่ไม่ได้ ความยุติธรรมไม่มีอยู่จริง ชะตามือเราเป็นคนกำหนด 

ชอบ เกลียด แพ้ กลัว : 

ชอบ         ความสงบของตัวเอง, สังเกต วิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็ง (ที่สามารถสร้างประโยชน์) ของคนรอบตัว  ประเมินศักยภาพ สภาวะอารมณ์คนอื่น ด้วยความที่ติดเป็นนิสัย หวาดระแวงกลัวจะถูกคนอื่นหลอกใช้ และพื้นเพถูกปลูกฝังมาให้เป็นคนแบบนี้

เกลียด     ดอกไม้, การโดนหลอกใช้ หักหลัง โดนควบคุมโดยคนอื่น เป็นตัวหมากในเกมใครบางคน

แพ้          เกสรดอกไม้, เลยเกลียดที่จะอยู่ใกล้ ไม่อยากสร้างความลำบากให้ตัวเอง

กลัว         ที่แคบ, และอึดอัดในความมืด เพราะเคยถูกอุ้มฆ่าในวัยเด็กแต่รอดมาได้เนื่องจากมีคนเห็นเหตุการณ์ไปช่วยได้ไว้ทันเวลา (ถูกขังไว้ท้ายรถแปดชั่วโมงกับความรู้สึกของคนกำลังจะตาย)

ลักษณะการพูด : 

     แทนตัวว่า ฉัน-พวกเธอ, พวกนาย, เธอ, นาย กับคนที่อายุมากกว่าจะเป็น ผม-คุณ มีเหตุมีผลในคำพูด เป็นมิตร มีกาลเทศะ ไม่ค่อยพูดแซะแกะใคร อยู่สันติ มักออกความเห็นอย่างตรงไปตรงมาในเรื่องที่ตนมีผลประโยชน์ และพูดจาขวานผ่าซากเวลาอารมณ์ครุกรุ่น 

สัตว์ที่ชอบ : นกฮูก

เพิ่มเติม :  โจฮานพร้อมหักหลังทุกคนเพื่อตัวเอง

____________________________________

คุยกับผู้ปกครองหน่อยนะครับ

สวัสดีไรต์หินครับ แนะนำตัวหน่อย : รีด กุม ครับ 

อ่านกฏทุกอย่างดีแล้วนะครับ : ยังครับ 555

ทำไมมาสมัครครับ ( ยิ้ม ) : ดาร์คๆ ดีครับ อยากรู้ไรต์จะดำเนินเรื่องถึงใจแค่ไหน

มือใหม่นะครับ แนะนำได้ ไรต์ไม่อีโก้สูง พร้อมรับฟังและแก้ไข : ไว้จะตินะครับ

ใบสมัครอาจจะยุ่งยากยังไงก็ขออภัยนะครับ ( โค้ง )  : (สะพานโค้ง)

ถ้าไม่ติดบทที่เลือกขออนุญาตยัดนะครับ : จริงๆ อยากได้บทคนสวนครับ แต่เด็กไป 555

โชคดีครับ รีดของผม